لغتنامه دهخدا
خرجردی . [ خ َ ج ِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن بشارخرجردی ، مکنی به ابوبکر، پسرعم اسماعیل بن ابی القاسم خرجردی . وی چون او در علم و زهد عالم و زاهد بود. بهرات از فقیه شاشی و تنی چند فقه آموخت و در فقه سرآمد همگنان شد و در مدرسه ٔ بیهقی به نیشابور منزل گزید و از جماعتی کثیر حدیث شن