خضراخراملغتنامه دهخداخضراخرام . [ خ َ خ ِ / خ َ / خ ُ ] (ص مرکب ) کنایه از آسمان پیما. بر فلک رونده . فلک سیر. آنکه سیر در آسمان دارد : بفرمان او خضر خضراخرام به آهنگ پیشینه برداشت گام . <p cla
خاراشکافلغتنامه دهخداخاراشکاف . [ ش ِ ] (نف مرکب ) شکافنده ٔ خارا و سنگ سیاه سخت : ز خاریدن کوس خاراشکاف پر افکند سیمرغ در کوه قاف . نظامی .همانا که آن هاتف خضرنام که خاراشکاف است و خضراخرام . نظامی .
خراملغتنامه دهخداخرام . [ خ ِ / خ َ / خ ُ ] (اِمص ) رفتاری که از روی ناز و سرکشی و زیبائی باشد. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ). رفتار بناز. (شرفنامه ٔ منیری ). رفتنی به کبر. با تبختر راه رفتن