خنوفلغتنامه دهخداخنوف . [ خ ُ ] (ع اِ) خشم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خنوفلغتنامه دهخداخنوف . [ خ َ ] (ع ص ) شتری که در وقت دویدن سوی سوار سرگرداند (مذکر و مؤنث در آن یکسان است ). یقال : «جمل خنوف » و «ناقة خنوف » ج ، خنف .
خنفلغتنامه دهخداخنف . [ خ َ ] (ع مص ) بریدن میوه شبیه اترج . یقال : خنف الاترج و نحوه . || سینه ٔ خود را با دست زدن . (منتهی الارب ) (ازتاج العروس ) (از لسان العرب ). یقال : خنفت المراءة.
خنفلغتنامه دهخداخنف . [ خ ُ ن ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خنوف و ج ِ خنیف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). رجوع به «خنوف » و «خنیف » شود.
خنفلغتنامه دهخداخنف . [خ َ ن َ ] (ع اِمص ) برآمدگی یک جانب سینه و برآمدگی پشت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنگولغتنامه دهخداخنگو. [ خ َ ] (اِ) رستنی باشد که آن را کشوت گویند و آن مانند عشقه بر خاری که ترنجبین بر آن می نشیند پیچیده شود و بعربی قفر خوانند بضم «قاف ». (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).
خنولغتنامه دهخداخنو. [ خ َن ْوْ ] (ع مص ) فحش گفتن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنفلغتنامه دهخداخنف . [ خ ُ ن ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خنوف و ج ِ خنیف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). رجوع به «خنوف » و «خنیف » شود.