خوپذیرلغتنامه دهخداخوپذیر. [ پ َ ] (نف مرکب ) قبول عادت کننده . (یادداشت بخط مؤلف ). آنکه استعداد و قابلیت قبول خو و عادت داشته باشد. (آنندراج ) : خواجه این نکته را مگر دانی خوپذیر است نفس انسانی . سنائی .خوپذیر است نفس انسانی آ
گروههای خودیارself-help groups, SHGواژههای مصوب فرهنگستانگروههایی متشکل از افرادی با مشکلات مشابه که مرتباً گرد هم میآیند و هدایت آنها را افراد غیرمتخصص بر عهده دارند
آرد خودوراself-raising flourواژههای مصوب فرهنگستانآردی چندمنظوره حاوی نمک و مادۀ ورآور، شامل سدیم بیکربنات و یک اسید آلی