خودپاییself-monitoringواژههای مصوب فرهنگستانفنی رفتاری ـ شناختی که در آن فرد با تأمل بر رفتار خود از آن گزارش تهیه میکند
خودگولغتنامه دهخداخودگو. [ خوَدْ / خُدْ] (نف مرکب ) آنکه از خود مدح و تحسین کند. آنکه همیشه از محاسن و فضایل خود سخن گوید. || آنکه بدون آنکه دیگری به او بگوید کلامی بر زبان راند.
خودگوییself-talkواژههای مصوب فرهنگستانگفتوگویی درونی که در آن فرد عبارات یا جملاتی را خطاب به خود ادا میکند
راهبُرد خودگوییself-talk strategyواژههای مصوب فرهنگستانیکی از مهارتهای عمدۀ پیشگیری از بازگشت که در آن فرد تلاش میکند تا به کمک گفتوگو با خود بر ولع یا ویر مصرف غلبه کند
خودیلغتنامه دهخداخودی . [ خوَ / خ ُ ] (ص ) مقابل بیگانه . مقابل غریبه . آشنا. اهل . خویش . قریب . (یادداشت مؤلف ) : چو خود را ز نیکان شمردی بدی نمی گنجد اندر خدایی خودی . سعدی (بوستان ).چو نیکت بگ