لغتنامه دهخدا
ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) هروی . مختاربن محمدبن احمد. یکی از مشایخ تصوف در مائه ٔ سیم معاصر طاهریان و صفاریان و ابایزید بسطامی و ابراهیم ستنبه . وی علوم ظاهر و باطن با هم جمع داشت و او را سیّد امام خواندندی . و بهرات میزیست . و از مریدان او ابوعثمان مرغزی فقیه ملقب