خورده گیرلغتنامه دهخداخورده گیر. [ خوَرْ /خُرْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) عیب گیرنده . || سخن چین . || اعتراض کننده . (ناظم الاطباء).
خوردگهلغتنامه دهخداخوردگه . [ خوَرْدْ / خُرْدْ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) جای خوردن . خوردگاه . خوردن گاه : از خوردگهی بخوابگاهی وز خوابگهی بنزد شاهی .نظامی .
خوردهلغتنامه دهخداخورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ] (ن مف ) هر چیز مأکول و از گلو فروبرده شده و متأکل شده . (ناظم الاطباء). طعام . غذا. خوراک : خو مبر از خورد بیکبارگی خورده نگه دار بکم خوردگی .
نیم نانلغتنامه دهخدانیم نان . (اِ مرکب ) نیم گرده . نصف گرده ٔ نان .- نیم نانی ؛ لقمه ای . قوت مختصری . اندک غذائی : نیم نانی گر خورد مرد خدای بذل درویشان کند نیمی دگر. سعدی .چو بشنید عابد بخندید و گفت <br
ناخوردهلغتنامه دهخداناخورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) نخورده . مقابل خورده . رجوع به خورده و نخورده و خوردن شود : اگر بچه ٔ شیر ناخورده سیربپیچد کسی در میان حریر. <p class="autho
کام برآمدنلغتنامه دهخداکام برآمدن . [ ب َ م َ دَ ] (مص مرکب ) از چیزی حاصل شدن مراد. بمراد و آرزو رسیدن .نایل آمدن به آرزو. (از آنندراج ). حاصل شدن آرزو. (مجموعه ٔ مترادفات ص 120). حاصل شدن مراد : اگر ننگ باشد و گرنام من بگویم برآید
نیم جانلغتنامه دهخدانیم جان . (اِ مرکب ) رمق . جانی خسته و فرسوده و به لب رسیده : زین نیم جان که دارم جانان چه خواست گوئی کرد آنچه خواست با دل از جان چه خواست گوئی . خاقانی .آن نیم جان که با من بگذاشت دست هجرت در پای تو فشاندم کرد
ملکلغتنامه دهخداملک . [ م ِ / م ُ ] (ع اِ) مأخوذ از تازی ، هرآنچه در تصرف کسی باشد و مالک آن بود. (از ناظم الاطباء). دارائی . هستی . آنچه در تصرف کسی باشد چون خانه و باغ و مزرعه و امثال اینها. ج ، املاک . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :</s
خوردهلغتنامه دهخداخورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ] (ن مف ) هر چیز مأکول و از گلو فروبرده شده و متأکل شده . (ناظم الاطباء). طعام . غذا. خوراک : خو مبر از خورد بیکبارگی خورده نگه دار بکم خوردگی .
دردخوردهلغتنامه دهخدادردخورده . [ دَ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) دردخورد. گرفتار درد. (ناظم الاطباء) : جنس زن یابی و نیابی کس جنس یاران دردخورده ٔ خویش .خاقانی .<b
دست خوردهلغتنامه دهخدادست خورده . [ دَ خوَرْ/ خُوْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کالای مستعمل . تباه شده .(آنندراج ). فرسوده . لمس شده . دست فرسوده : ترا ز سیلی استاد رخ فسرده شودمتاع از نظر افتد چو دست خو
دست نخوردهلغتنامه دهخدادست نخورده . [ دَ ن َ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) سالم . چنانکه نهاده باشند. || بکر. دوشیزه . به مهر.
دم خوردهلغتنامه دهخدادم خورده . [ دَ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) فریفته و فریب خورده . (یادداشت مؤلف ). || که به دهان کسی خورده باشد. که کسی آن را به دهان گرفته باشد : هر جا رنجوری بودی آب دم خورد
دودخوردهلغتنامه دهخدادودخورده . [ خوَرْ / خُرْ دِ ] (ن مف مرکب ) دودخورد. آنکه یا آنچه دود بدان خورده است . دودزده .- دود چراغ خورده ؛ آنکه در تحصیل علم و کمال شبهای درازی را به مطالعه ٔ کتب گذرانده است . (یادداشت مؤلف ).