خوشبویلغتنامه دهخداخوشبوی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) معطر. عطردار (ناظم الاطباء). عاطِر.طیّب . عَبَق . عابِق . مطیَّب . طیّب الرایحه . عَطرالرایحه . طیّبه . (یادداشت بخط مؤلف ). خوشبو : وزبر خوشبوی نیلوفر نشست چون گه رفتن فر
خوشبوئیلغتنامه دهخداخوشبوئی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) خوشبویی . حالت خوشبو بودن . بوی خوش دارندگی . ارج . (یادداشت مؤلف ). معطری : ز خوش رنگی چو گل گشتم زخوش بوئی چوبان گشتم ز بیم باد و برف دی به خم اندر نهان گشتم .<p
خوشبوییلغتنامه دهخداخوشبویی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) حالت بوی خوش داشتن . خوشبوئی . (یادداشت مؤلف ) : تیره روانْت علم کند روشن گنده تنت چو مشک بخوشبویی . ناصرخسرو.بخوشبویی خاک افتادگان ب
خوشبوی فروشلغتنامه دهخداخوشبوی فروش . [ خوَش ْ /خُش ْ ف ُ ] (نف مرکب ) عطار. فروشنده ٔ عطر. فروشنده ٔ بوی خوش . (یادداشت بخط مؤلف ). خوشبوفروش . بوفروش .
خوشبوییلغتنامه دهخداخوشبویی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) حالت بوی خوش داشتن . خوشبوئی . (یادداشت مؤلف ) : تیره روانْت علم کند روشن گنده تنت چو مشک بخوشبویی . ناصرخسرو.بخوشبویی خاک افتادگان ب
خوشبوی فروشلغتنامه دهخداخوشبوی فروش . [ خوَش ْ /خُش ْ ف ُ ] (نف مرکب ) عطار. فروشنده ٔ عطر. فروشنده ٔ بوی خوش . (یادداشت بخط مؤلف ). خوشبوفروش . بوفروش .
خوشبوی ناکلغتنامه دهخداخوشبوی ناک . [ خوَش ْ /خُش ْ ] (ص مرکب ) معطر. (منتهی الارب ). با بوی خوش : افعام ؛ خوشبوی ناک کردن ِ مشک خانه را. (منتهی الارب ).
خوشبو شدنلغتنامه دهخداخوشبو شدن . [ خوَش ْ / خُش ْ، ش ُ دَ ] (مص مرکب ) تعطّر. (منتهی الارب ). خوشبوی شدن . رجوع به خوشبوی شدن شود.
تطیبلغتنامه دهخداتطیب . [ ت َ طَی ْ ی ُ ] (ع مص ) خود را خوشبوی کردن . (تاج المصادر بیهقی ). خویشتن را خوشبوی کردن . (زوزنی ). آلودن خود را به بوی خوش و خود را خوشبوی کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خوشبودار کردن و خوشبودار شدن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).
بوزمندلغتنامه دهخدابوزمند. [ م َ ] (اِ) گیاهی باشد بغایت خوشبوی . و با رای بی نقطه هم بنظر آمده است . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گیاهی بغایت خوشبوی . (ناظم الاطباء).
خمطةلغتنامه دهخداخمطة. [ خ َ م ِ طَ] (ع ص ) خوشبوی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ): ارض خمطة؛ زمین خوشبوی . (منتهی الارب ).
خوشبوی فروشلغتنامه دهخداخوشبوی فروش . [ خوَش ْ /خُش ْ ف ُ ] (نف مرکب ) عطار. فروشنده ٔ عطر. فروشنده ٔ بوی خوش . (یادداشت بخط مؤلف ). خوشبوفروش . بوفروش .
خوشبوی ناکلغتنامه دهخداخوشبوی ناک . [ خوَش ْ /خُش ْ ] (ص مرکب ) معطر. (منتهی الارب ). با بوی خوش : افعام ؛ خوشبوی ناک کردن ِ مشک خانه را. (منتهی الارب ).
خوشبوی ساختنلغتنامه دهخداخوشبوی ساختن . [ خوَش ْ / خُش ْ ت َ ] (مص مرکب ) معطر کردن . اطابه . خوشبوی گردانیدن . خوشبوی کردن . (یادداشت مؤلف ).
خوشبوی شدنلغتنامه دهخداخوشبوی شدن . [ خوَش ْ / خُش ْ، ش ُ دَ ] (مص مرکب ) عَطَر. عَبَق . عَباقة. عَباقیة. اَرَج . اَریج . (منتهی الارب ). تطیاب . طیبه . طیب . (تاج المصادر بیهقی ). معطر شدن . با عطر شدن . عطرناک شدن . (یادداشت مؤلف ).
خوشبوی کردنلغتنامه دهخداخوشبوی کردن . [ خوَش ْ / خُش ْ ک َ دَ] (مص مرکب ) تعطیر. (دهار). تطبیب . (تاج المصادر بیهقی ). تعریف . (ترجمان القرآن ). معطر کردن . خوشبوی ساختن . خوشبوی گردانیدن . (یادداشت مؤلف ) : صبحی که مشام جان مشتاق خو
ناخوشبویلغتنامه دهخداناخوشبوی . [ خوَش ْ / خُش ْ] (ص مرکب ) بدبوی . کریه . عفن . گندیده . که بوی خوشی ندارد. که خوشبوی نیست . مقابل خوشبوی : و بباید دانست که ریم سپید هموار که ناخوشبوی نباشد دلیل آن باشد که طبیعت قوی است . (ذخیره ٔ خوارزمش