خوشخویلغتنامه دهخداخوشخوی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) خوشخو. جمیل الشیم . خوش خلق . بااخلاق . خَلِق . (یادداشت مؤلف ) : یکی سروقدی و سیمین بدن دلارام و خوشخوی و شیرین سخن . فردوسی .بوقت عطا خوشخو
خوشخوئیلغتنامه دهخداخوشخوئی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) نیک سیرتی . نیکوطبیعتی . پاکیزه سرشتی . (ناظم الاطباء). حسن خلق . (یادداشت مؤلف ). بَلَه . (منتهی الارب ). نیک نهادی : از عطا دادن پیوسته و خوشخوئی اوادبای سفری گشته ب
خوشخوییلغتنامه دهخداخوشخویی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) خوشخوئی . حالت و چگونگی خوشخوی : چو جم دید او را بدان نیکویی بدان خوشزبانی وآن خوشخویی . فردوسی .رجوع به خوشخوی و خوشخو شود.
خوشخو، خوشخوفرهنگ مترادف و متضادبشاش، پسندیدهخو، خوشخصال، خلیق، خوشاخلاق، خوشخلق، خوشرو، خوشمنش، مردمدار، مهربان، نرمخو، نیکخلق، نیکخو ≠ بداخلاق، بدخو
خوشخولغتنامه دهخداخوشخو. [ خوَش ْ / خُش ْ] (ص مرکب ) خوش خلق . خلیق . خَلِق ؛ خوش اخلاق . متواضع. ملایم . با لطافت در خلق . خوشخوی : و مردمانیند بمردم نزدیک و خوشخو و آمیزنده . (حدود العالم ).خوشخو دارم نگار بدخو چه کنم چون هست
خوشخوییلغتنامه دهخداخوشخویی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) خوشخوئی . حالت و چگونگی خوشخوی : چو جم دید او را بدان نیکویی بدان خوشزبانی وآن خوشخویی . فردوسی .رجوع به خوشخوی و خوشخو شود.
زیباخصاللغتنامه دهخدازیباخصال . [ خ ِ ] (ص مرکب ) نیک خوی . زیباخوی . خوشخوی : نکوروی و خوشخوی و زیباخصال ز پانصد یکی را فزونست سال .نظامی .
متخطرفلغتنامه دهخدامتخطرف . [ م ُ ت َ خ َ رِ ] (ع ص ) مرد خوشخوی سخی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مرد خوشخوی و سخی و جوانمرد. (ناظم الاطباء). || آن که گام فراخ می نهد در رفتار. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تخطرف شود.
غمرالخلقلغتنامه دهخداغمرالخلق . [ غ َ رُل ْ خ ُ ] (ع ص مرکب ) مرد بسیاراحسان . سخی .(منتهی الارب ) (آنندراج ). خوشخوی . (اقرب الموارد).
خوشخوییلغتنامه دهخداخوشخویی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) خوشخوئی . حالت و چگونگی خوشخوی : چو جم دید او را بدان نیکویی بدان خوشزبانی وآن خوشخویی . فردوسی .رجوع به خوشخوی و خوشخو شود.