خوشندیلغتنامه دهخداخوشندی . [ خوَش ْ / خُش ْ ن ُ ] (حامص ) خوشنودی . خرسندی : که بر دین پاکیزه ٔ ایزدی ز تو هست دادار را خوشندی . فردوسی .بخوشندی چه کنی چون چنین کنی بغضب .فرخی