خاکینلغتنامه دهخداخاکین . (ص نسبی ) خاکی . خاک آلود : این لب خاکین ما را در سفالین باده ده . خاقانی .خونین دلی بصبر سر اندوده وز سرشگ خاکین رخی چو کاه گل اندود می بریم . خاقانی .و این نواحی در میان شکست
خواقینلغتنامه دهخداخواقین . [ خ َ ] (ع اِ) ج ِ خاقان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خاچکینلغتنامه دهخداخاچکین . (اِخ ) محلی کنار راه رشت و انزلی میان اشکیک و خمام در 355 هزارگزی طهران .
خوکنندهلغتنامه دهخداخوکننده . [ ک ُ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) عادت کننده . معتاد. (یادداشت بخط مؤلف ) : یا خوکننده و آموخته از شیران و... و پلنگ (التفهیم ).
خوکنندهلغتنامه دهخداخوکننده . [ ک ُ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) عادت کننده . معتاد. (یادداشت بخط مؤلف ) : یا خوکننده و آموخته از شیران و... و پلنگ (التفهیم ).