خو گرفتنلغتنامه دهخداخو گرفتن . [ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) انس گرفتن . الفت گرفتن . مأنوس شدن : اگر زیرکی با گلی خو مگیرکه باشد بجا ماندنش ناگزیر. نظامی (از آنندراج ). || اعتیاد پیدا کردن . معتاد شدن . عادت کردن :</spa
خولغتنامه دهخداخو. [ خ َ / خُو ] (اِ) چوب بنائی باشد که بنایان و کتابه نویسان و نقاشان در درون و بیرون عمارت ترتیب دهند و بر بالای آن رفته کار کنند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ). خَرَه که از بهر نگارگ
خیولغتنامه دهخداخیو. [ خ َ / خیو ] (اِ) تف ، آب دهن ، خلشک . (ناظم الاطباء). تفو، اخ تف ، خیم ، ته ، تهو، بزاق ، بصاق ، بساق ، لعاب ، رضاب ، لیاط، ریق ، خدو، انجوغ ، انجوخ ، لفج ،مجاجه . (یادداشت مؤلف ) : و این مهتران راکه رنجه نیارس
خواب گرفتنلغتنامه دهخداخواب گرفتن . [ خوا / خا گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) خواب بردن . خواب آمدن . (از آنندراج ) : بدان زنده که او هرگز نمیردبه بیداری که خواب او را نگیرد. نظامی .آنکه قرارش نگرفتی و خواب <br
خوار گرفتنلغتنامه دهخداخوار گرفتن . [ خوا / خا گ ِ رِ ت َ] (مص مرکب ) ناچیز گرفتن . حقیر شمردن . ناچیز انگاشتن . بچیزی نیاوردن . (یادداشت بخط مؤلف ) : کآن فژه پیر زبهر تو مرا خوار گرفت برهاناد از او ایزد جبار مرا. <p class="auth
خود گرفتنلغتنامه دهخداخود گرفتن . [ خوَدْ / خُدْ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) اظهار کبر نمودن . بخود بالیدن . تکبر کردن .
خوردن گرفتنلغتنامه دهخداخوردن گرفتن . [ خوَرْ / خُرْ دَ گ ِ رِت َ ] (مص مرکب ) به خوردن مشغول شدن . (یادداشت مؤلف ): جرم ؛ خوردن گرفتن جرامه خرما را. (منتهی الارب ).
خورده گرفتنلغتنامه دهخداخورده گرفتن . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ گ ِ رِ ت َ] (ص مرکب ) عیب گرفتن . عیب جویی . (یادداشت مؤلف ).
تاقلمدیکشنری عربی به فارسیبه اب و هواي جديد خو گرفتن , مانوس شدن , خو دادن يا خو گرفتن(انسان) , خو گرفتن(جانور و گياه به اب و هواي جديد)
خولغتنامه دهخداخو. [ خ َ / خُو ] (اِ) چوب بنائی باشد که بنایان و کتابه نویسان و نقاشان در درون و بیرون عمارت ترتیب دهند و بر بالای آن رفته کار کنند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ). خَرَه که از بهر نگارگ
خولغتنامه دهخداخو. [ خ َوو ] (ع اِ) گرسنگی . || وادی فراخ . || نهر عریض . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خولغتنامه دهخداخو. [ خ ُوو ] (ع اِ) انگبین . شهد. عسل . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
دخولغتنامه دهخدادخو. [ دَ خَو / خو ] (اِخ ) نام مستعار مؤلف این لغت نامه و امضاء وی ذیل مقالاتی که تحت عنوان «چرند و پرند» در روزنامه ٔ صوراسرافیل منتشر می ساخته است و نیزدر روزنامه شرف چاپ استانبول . رجوع به دهخدا شود.
دخولغتنامه دهخدادخو. [ دَ خَو /خو ] (اِ) مخفف دهخدا. رجوع به دهخدا شود. || خطابی که برخی از مردم ساده دل قزوین را کنند.
درشت خولغتنامه دهخدادرشت خو. [ دُ رُ ] (ص مرکب ) درشت خوی . تندخوی . کژ خلق . فَظّ. (یادداشت مرحوم دهخدا) : مَلِک ما درشت خوست . (کلیله و دمنه ). جعثل ؛ دفزک درشتخوو کلان شکم . (منتهی الارب ). و رجوع به درشتخوی شود.
درنده خولغتنامه دهخدادرنده خو. [ دَ رَ دَ / دِ ] (ص مرکب ) که خوی درندگی دارد. که خوی او چون درندگان است . خونخوار. سبع.
دشوارخولغتنامه دهخدادشوارخو. [ دُش ْ ] (ص مرکب ) دشوار خوی . بدخو. کج خلق .(ناظم الاطباء). شَزَن . ضرس . شرس . متداکس : ضَفیط؛ شتر دشوارخو. (منتهی الارب ). و رجوع به دشوارخوی شود.