خنجهلغتنامه دهخداخنجه . [ خ َ / خ ُ ج َ / ج ِ ] (اِ) آوازی که هنگام مجامعت بخصوص نزدیک به انزال از بینی آدمی برمی آید و خنج خنج نیز گویند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
خنجهلغتنامه دهخداخنجه . [ خ َ ج َ / ج ِ ] (اِ) تمر هندی . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به تمر هندی شود : کفش صندول و مهبل ... زنش هردو گوژند و هر دو ناهموارهیچ کس را گناه نیست درین که برد جمله را همی از کاراین یکی را
خنظاءةلغتنامه دهخداخنظاءة. [ خ َ ظَ ءَ ] (ع اِ) گفتار زشت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنظاةلغتنامه دهخداخنظاة. [ خ َ ] (ع مص ) نکوهش کردن . || فحش شنوانیدن . || فسوس کردن بکسی . (منتهی الارب ). || ورغلانیدن . || تباه کردن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
علی خنجیلغتنامه دهخداعلی خنجی . [ ع َ ی ِ خ ُ ] (اِخ ) ابن روزبهان بن محمد خنجی ، ملقّب به زین الدین . عالم و جامع علوم منقول و معقول بود. وی در ماه صفر سال 707 هَ . ق . درگذشت . او راست : 1- اجوبة ایرادات علی کتاب المحصول . <spa