لغتنامه دهخدا
شنتقة. [ ش ُ ت ُ ق َ ] (ع اِ) آوندی مشبک از نی و مانند آن که زنان در آن پنبه نهند، به فارسی غراره گویند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || آن رگوی که در زیر دامنک برافکنند. (مهذب الاسماء). قطعه پارچه ای است که زنان بر روی سر نهند تا روی پوش را از چربی (چربی موی سر)