لغتنامه دهخدا
زبد. [ زَ ب َ ] (اِخ ) ام ولد سعدبن ابی وقاص . (قاموس ) (تاج العروس ) (منتهی الارب ). در متن طبری چ دخویه و فتوح الشام و بلاذری نام ام ولدسعدزبراء ضبط و این شعر در باره ٔ او نقل گردیده است :الالیتنی والمرء سعدبن مالک وزبراء وابن السمط فی لجة البحر.رجوع به طبری چ د