لغتنامه دهخدا
چوب سفید. [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) چوب که رنگ آن سفید باشد، خاصه درون آن . || اصطلاحاً چوب خشک بقطعات کوچک شکافته و قطع کرده که زود آتش گیرد. و در پختن غذا بکار رود. || (اصطلاح گیاه شناسی ) چوبهائی که درون چوب ندارند. در این قبیل چوبها اشعه ٔ