دریا

دریا

لغت‌نامه دهخدا

دریا. [ دَرْ ] (اِخ ) سومین از عماد شاهیان در برار که از حدود 936 تا 968 هَ . ق . سلطنت کرد. (از طبقات سلاطین اسلام لین پول ).

دریا

لغت‌نامه دهخدا

دریا. [ دَرْ ] (اِ) معروف است و به عربی بحر خوانند. (برهان ) (از آنندراج ). آب بسیار که محوطه ٔ وسیعی را فراگیرد و به اقیانوس راه دارد مجموع آبهای نمکی که جزء اعظم کره ٔ زمین را می پوشاند و هر وسعت بسیار از آبهای نمکی را دریا توان گفت و نوعاً دریا تق...

دریا

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: daryā) (در جغرافیا) توده‌ی بسیار بزرگی از آب ، دریاچه ، رود بزرگ ؛ (به مجاز) شخص بسیار آگاه و دانشمند در زمینه‌های گوناگون ؛ (به مجاز) (در تصوف) حقیقت یا ذات حق .

دریا

واژگان مترادف و متضاد

۱. اقیانوس، بحر، یم ۲. رود ≠ بر، خشکی

mare

دریا

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[نجوم] ناحیۀ وسیع تیرۀ یا پست بر سطح سیاره یا قمر

دریا

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [پهلوی: drayāp] ‹دریاب› (جغرافیا) daryā حجم بسیار از آب که قسمت وسیعی از زمین را فراگرفته، قابل کشتی‌رانی بوده، و به اقیانوس راه داشته باشد؛ بحر: دریای عمان، دریای مدیترانه.⟨ دریای‌ اخضر: [قدیمی، مجاز] آسمان.

دریا

فرهنگ فارسی معین

(دَ) [ په . ] (اِ.) آب زیادی که محوطة وسیعی را فرا گرفته باشد و به اقیانوس راه دارد، بحر.

دریا

لهجه و گویش اصفهانی

تکیه ای: deryâ طاری: deryâ طامه ای: deryâ طرقی: deryâ کشه ای: deryâ نطنزی: deryâ

دریا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

brine, main, sea

دریا

دیکشنری فارسی به عربی

بحر , بحيرة , فرس , فيضان , قناة

دریا

واژه‌نامه آزاد

راموز.

دریا زده

لغت‌نامه دهخدا

دریا زده . [ دَرْ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) دریاگرفته . رجوع به دریاگرفته شود.

دریا شکافتن

لغت‌نامه دهخدا

دریا شکافتن . [ دَرْ ش ِ ت َ ] (مص مرکب ) پیمودن بحر. دریا گذاردن : ندانی که سعدی مکان از چه یافت نه هامون نوشت و نه دریا شکافت .سعدی .

دریا شکل

لغت‌نامه دهخدا

دریا شکل . [ دَرْ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) بشکل دریا. چون دریا : دوستگانی دادشاهم جام دریاشکل و من خوردم آن جام و شکوفه کردم و رفتم ز دست .خاقانی .