دریابیگیلغتنامه دهخدادریابیگی . [ دَرْ ب َ ] (حامص مرکب ) دریابگی . شغل دریابیگ . سمت و رتبه ٔ دریابیگ . امیرالبحری . دریاسالاری . || (اِ مرکب ) رئیس کشتی ها. (یادداشت مرحوم دهخدا). || عنوان بعضی از افسران و دریاسالارهای نیروی دریائی در دولت عثمانی ، در ایران درعهد قاجاریه حاکم و فرمانروای بنادرج
درابیلغتنامه دهخدادرابی . [ ] (اِ) حرف مشرقی . (این لغت و معنی و لاتینی آن در یادداشتهای مرحوم دهخدا آمده است بدون شرحی ). رجوع به حرف مشرقی شود.
درابیلغتنامه دهخدادرابی . [ دَ بی ی ] (ص نسبی ) نسبت به دارابجرد. (المعرب جوالیقی ص 154). رجوع به دارابجرد شود.
دریابگلغتنامه دهخدادریابگ . [ دَرْ ب َ ] (اِ مرکب ) (از: دریای فارسی + بگ ترکی ) دریابیگ . رجوع به دریابیگ شود.
دریابگیلغتنامه دهخدادریابگی . [ دَرْ ب َ ] (حامص مرکب ) (مرکب از دریای فارسی + بگ ترکی + ی حاصل مصدر) دریابیگی . رجوع به دریابیگی شود.
دریابیگلغتنامه دهخدادریابیگ . [ دَرْ ب َ ] (اِ مرکب ) (از: دریای فارسی + بیگ ترکی ) دریابگ . رئیس دریا. امیرالبحر. دریاسالار. و رجوع به دریابیگی شود.
دریابگیلغتنامه دهخدادریابگی . [ دَرْ ب َ ] (حامص مرکب ) (مرکب از دریای فارسی + بگ ترکی + ی حاصل مصدر) دریابیگی . رجوع به دریابیگی شود.
دریابیگلغتنامه دهخدادریابیگ . [ دَرْ ب َ ] (اِ مرکب ) (از: دریای فارسی + بیگ ترکی ) دریابگ . رئیس دریا. امیرالبحر. دریاسالار. و رجوع به دریابیگی شود.
بیگیلغتنامه دهخدابیگی . [ ب َ / ب ِ ] (حامص مرکب ) مأخوذ از بیک یا بیگ ترکی . بیکی . لقب گونه ای است که در آخر اسم مردان درآید: دریابیگی . طوی بیگی . دیوان بیگی .ایل بیگی . قوربیگی . چوپان بیگی . قلعه بیگی . بیگلربیگی .(یادداشت مؤلف ). و رجوع به بیگ و بیگلر
