دریغاگویلغتنامه دهخدادریغاگوی . [ دِ/ دَ ] (نف مرکب ) دریغگو. دریغگوینده . سوکوار. افسوس گوی . دریغگوی . اداکننده ٔ لفظ دریغ در مقام تحسر و تأسف بر چیزی از دست رفته . || نوحه سرای . (یادداشت مرحوم دهخدا). مرثیه سرای : همی گفتم که خاقا
درغگویلغتنامه دهخدادرغگوی .[ دُ رُ ] (نف مرکب ) درغگو. دروغگوی . افاک . (یادداشت مرحوم دهخدا). کذاب . کاذب . رجوع به دروغگوی شود.
اسفالغتنامه دهخدااسفا. [ اَ س َ ] (ع صوت ) بمعنی وااندوه ! الف درآخر این لفظ برای ندبه است . (غیاث ). دریغ! دریغا!- اسفاگوی ؛ دریغاگوی : فراق تو اسفاگوی کرد خلقی رابدان سبب که ز یوسف بسی تو خوبتری .سوزنی .<