لغتنامه دهخدا
دعبوب . [ دُ ] (ص ، اِ) راه واضح و کوفته . || مرد ضعیف مسخره . || کوتاه بالای زشت هیئت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شادمان . (منتهی الارب ). نشیط. (اقرب الموارد). || مخنث . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || گول . (منتهی الارب ). احمق . (اقرب الموارد). || اسپ درازهیک