دوبرهم زنلغتنامه دهخدادوبرهم زن . [ دُ ب َ هََ زَ ] (نف مرکب ) شخصی که به سعایت و غمازی میان دو کس نزاع اندازد. (آنندراج )(از ناظم الاطباء). مفتن . نمام . سخن چین : شیوه ٔ صلح و صفا کار دوبرهم زن نیست همچو مقراض نیاید ز سخن چین اصلاح . شفیع اثر
دوبهم اندازلغتنامه دهخدادوبهم انداز. [ دُ ب ِ هََ اَ ] (نف مرکب ) دوبهم زن . دوبرهم زن . مفتن . نمام . ساعی . (یادداشت مؤلف ).
دوبهم زنلغتنامه دهخدادوبهم زن . [ دُ ب ِ هََ زَ ] (نف مرکب ) نمام . ساعی . غماز. واهس . ماحل . محول . ناغز. واشی . سخن چین . دوبرهم زن . دوبهم انداز. مفتن . مضرب . واشیه . کسی که با سخن چینی میان دو تن فتنه و نفاق انگیزد. (یادداشت مؤلف ).