ذباذبلغتنامه دهخداذباذب . [ ذَ ذِ ] (ع اِ) نره . شرم مرد. و آن مفردی است بصورت جمع. || ج ِ ذَبذَبة. || ذباذِب ُ الذّنب ، شراشر ذنب ؛ یعنی اطراف دنب .
دبادبلغتنامه دهخدادبادب . [ دَ دِ ] (ع اِ) ج ِ دبدبه : در مغزش خواب پیش از شروق شعله ٔ آفتاب از دبادب مواکب سلطان در حوالی قصر خویش بی آرام گشت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 336).
دبادبلغتنامه دهخدادبادب . [ دُ دِ ] (ع ص ) مردم ضخم بسیاربانگ . (منتهی الارب ). بزرگ جسیم ناتراشیده ٔ بلندآواز را گویند.
ضباضبلغتنامه دهخداضباضب . [ ض ُ ض ِ ] (ع ص ) دلیر پلیدزبان : رجل ضُباضب ؛ مردتوانا و قوی کوتاه بالا. پلیدزبان فربه . مرد چالاک توانا. (منتهی الارب ). مرد کوتاه فربه . (مهذب الاسماء).
ذبذبةلغتنامه دهخداذبذبة. [ذَ ذَ ب َ ] (ع اِ) نرّه . شرم مرد. ذبذَب . || زبان . || خانه . || چیزی که به هودج آویزند زینت را. منگوله ٔ هودج . ج ، ذباذِب .