لغتنامه دهخدا
ذووالارحام . [ ذَ وُل ْ اَ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) سید شریف جرجانی در تعریفات گوید: ذووالارحام فی اللغة بمعنی ذوی القرابة مطلقاً و فی الشریعةهو کل قریب لیس بذی سهم و لا عصبة - انتهی . و ابوالفتوح رازی در تفسیر آیه ٔ شریفه ٔ : و اولوا الارحام بعضهم اولی