روزآورلغتنامه دهخداروزآور. [ وَ ] (نف مرکب ) کسی یا چیزی که بنیروی روشنایی شب را چون روز کند، و بمجاز کسی که دیگری را مشغول کند و شبش را بروز آرد : بینا کن دل به آشنایی روزآور شب بروشنایی .نظامی .
روزچهرفرهنگ نامها(تلفظ: ruz čehr) (روز + چهر = چهره) ، کسی که چهرهای مانند روز روشن دارد ، تابان ؛ (به مجاز) زیبا رو .