لغتنامه دهخدا
رجوان . [ رَ ج َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ رَجا. دو ناحیه . (ناظم الاطباء). تثنیه ٔ رَجا. (منتهی الارب ). و منه فی الاستهزاء: رُمی َ به الرَجَوان ِ؛ أرادوا انه وقع فی المهالک . (منتهی الارب ). رمی به الرجوان ؛ در مهالک افتاد، و نیز این کلام را در استهانت و خواری گویند. (ناظم الاطباء)