رخنه جو

رخنه جو

فرهنگ فارسی عمید

(صفت فاعلی) ‹رخنه‌جوی› [قدیمی، مجاز] rexneju ۱. ویژگی کسی که می‌تواند در امری دشوار راه گریزی پیدا کند؛ چاره‌جو؛ چاره‌گر.۲.رخنه‌کننده و فسادانگیز.

رخنه جو

لغت‌نامه دهخدا

رخنه جو. [ رَ ن َ /ن ِ ] (نف مرکب ) جوینده ٔ رخنه و شکاف و سوراخ . || مجازاً، عیب جوی . که نقص و عیب کار را بجوید.که جویای عیب و فساد و تباهی کار باشد : جمله گفتند ای حکیم رخنه جواین فریب و این جفا با ما مگو.مولوی .

رخنه رخنه

لغت‌نامه دهخدا

رخنه رخنه . [ رَ ن َ / ن ِ رَ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) شکاف شکاف . چاک چاک . سوراخ سوراخ : تن نای شد رخنه رخنه ز غم که دیگر نخواهد برآمدش دم . فردوسی .زآن زمینها که رخنه کرد عجوزمانده آن خاک رخنه رخنه هنوز. نظامی . || کنگره دار. دندانه دار : ز عین فعل ب...

penetration aids

رخنه‌ابزار

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم نظامی] فنون یا ابزارهایی که سامانۀ سلاح‌های هوایی برای رخنۀ بیشتر به پدافندهای دشمن به کار می‌گیرد

hack

رخنه کردن

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[رایانه و فنّاوری اطلاعات] دست یافتن غیرمُجاز به داده‌ها در رایانه، معمولاً به قصد تخریب یا سوءاستفاده

hacker

رخنه‌گر

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[رایانه و فنّاوری اطلاعات] کسی که از رایانه برای دستیابی غیرمجاز به داده‌ها و معمولاً به قصد تخریب، بهره می‌گیرد؛ این واژه ابتدا به معنی کاربر جدی و مشتاق رایانه به کار می‌رفت

hacking

رخنه‌گری

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[رایانه و فنّاوری اطلاعات] عمل استفاده از رایانه برای دستیابی غیرمجاز به داده‌ها و معمولاً به قصد تخریب یا سوءاستفاده، به‌ویژه در شبکه‌ها

رخنه آوردن

لغت‌نامه دهخدا

رخنه آوردن . [ رَ ن َ / ن ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) خلل و خرابی رساندن . شکاف وارد آوردن . سوراخ ساختن چیزی یا جایی : اگر پیل با پشه کین آوردهمی رخنه در داد و دین آورد. فردوسی .اگر زو دل شاه کین آوردهمه رخنه در داد و دین آورد. فردوسی .ناورم رخنه در خزینه ...

رخنه افتادن

لغت‌نامه دهخدا

رخنه افتادن . [ رَ ن َ/ ن ِ اُ دَ ] (مص مرکب ) سوراخ گشتن . سوراخ شدن . درزپیدا شدن . شکاف خوردن . شکاف برداشتن : در گیلان و بعضی مواضع دیگر آن را [ آن درخت را ] آزادوار گویند و چوب آن محکم باشد و دیر پوسد و رخنه در آن نیفتد. (فلاحت نامه ). || شکست ا...

رخنه افکندن

لغت‌نامه دهخدا

رخنه افکندن . [ رَ ن َ/ ن ِ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) شکاف انداختن . به ترک خوردن داشتن . شکافتن . خلل و خرابی رساندن : ناله ٔ جانکاه عاشق رخنه در کوه افکندبشکن این شیون فغانی کز دلم پرکاله خاست . فغانی شیرازی (از ارمغان آصفی ).رحم کن بر ناتوانان کز دها...

رخنه بستن

لغت‌نامه دهخدا

رخنه بستن . [ رَ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) سد کردن سوراخ . ترمیم کردن سر شکاف . مسدود کردن سوراخ و شکاف : مهدی آخرزمان شد کز درش رخنه ٔ آخرزمان بست آسمان . خاقانی .لیک نیارند به مکر و حیل بستن آن رخنه که آرد اجل .امیرخسرو دهلوی .

رخنه رسیدن

لغت‌نامه دهخدا

رخنه رسیدن . [ رَ ن َ / ن ِ رَ / رِ دَ ] (مص مرکب ) شکاف یافتن . رخنه پیدا شدن . شکست برداشتن .شکستن . ترک برداشتن . || فساد یافتن . تباهی گرفتن . نااستواری یافتن . تزلزل گرفتن : صدر عالی است کعبه ٔ خرد است رخنه در کعبه ٔ خرد مرساد.خاقانی .

رخنه زدن

لغت‌نامه دهخدا

رخنه زدن . [ رَ ن َ / ن ِ زَ دَ ] (مص مرکب ) به درازا شکافتن . نقب زدن . (یادداشت مؤلف ). رخنه کردن : یاسمن لعل پوش سوسن گوهرفروش بر زنخ پیلغوش رخنه زد و بشکلید. کسایی .هر آنکس که او رخنه داند زدن ز دیوار بیرون تواند شدن . فردوسی .- رخنه اندرزدن ؛ ...

رخنه ساختن

لغت‌نامه دهخدا

رخنه ساختن . [ رَ ن َ / ن ِ ت َ ] (مص مرکب ) شکاف یا سوراخ ایجاد کردن . سوراخ پدید آوردن : یلان سینه را گفت کای سرفرازبه دیوار باغ اندرون رخنه ساز.فردوسی .