لغتنامه دهخدا
رفیع مشهدی . [ رَ ع ِ م َ هََ ] (اِخ ) حسن بیگ قزوینی اصل معروف به رفیع مشهدی . از گویندگان قرن یازده هجری قمری بود. در اوایل حال به بلخ رفت و در خدمت قدر محمد خان به کتاب داری مشغول و داماد عبدالعزیز خان شد. در نویسندگی چنان نام آور شد که شاه جهان به التماس او را به هند دعوت