ریشه ریشهلغتنامه دهخداریشه ریشه . [ ش َ / ش ِ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) پوشیده شده از ریشه ها. (ازناظم الاطباء). ریش ریش . پرریشه . هر چیزی با ریشه ٔ فراوان از او آویخته . || به قسمتهای کوچک ازهم جدا شده به درازا. (یادداشت مؤلف ) <sp
رئیسةلغتنامه دهخدارئیسة. [رَ س َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث رئیس . رجوع به رئیس شود.- اعضاء رئیسه ؛ اندامهای مهم تن . دل و دماغ و جگر و خایه را گویند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).- هیأت رئیسه ؛ اعضای برجسته وعالی رتبه ٔ یک مؤس
ریشةلغتنامه دهخداریشة. [ ش َ ] (اِخ ) پدر قبیله ای است ، یا نام دختر معاویةبن بکر،مادر مالک وحیدبن عبداﷲبن هبل است . (منتهی الارب ).
ریشةلغتنامه دهخداریشة. [ ش َ ] (ع اِ) یک پر مرغ . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث اللغات ).
قشه رشهلغتنامه دهخداقشه رشه . [ق َ ش َ / ش ِ رَ ش َ / ش ِ ] (اِ مرکب ) جمعی بی سروپا. بوش . (یادداشت مؤلف ). غشه رشه . رجوع به غشه رشه شود.
قلعه رشهلغتنامه دهخداقلعه رشه . [ ق َ ع َ رَ ش ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان بریاجی بخش شهرستان مهاباد، واقع در 7500گزی جنوب باختری سردشت و 5هزارگزی جنوب شوسه ٔ سردشت به مهاباد و کوهستانی و جنگلی و معتدل سالم است . سکنه ٔ آن <span
برده رشهلغتنامه دهخدابرده رشه . [ ب َ دِ رَ ش ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان تیلکوه بخش دیواندره شهرستان سنندج . سکنه ٔ آن 130 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
برده رشهلغتنامه دهخدابرده رشه . [ ب َ دِ رَ ش ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان شهر ویران بخش حومه شهرستان مهاباد. سکنه ٔ آن 158 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
برده رشهلغتنامه دهخدابرده رشه . [ ب َ دِ رَ ش ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ویسه بخش مریوان شهرستان سنندج . سکنه ٔ آن 200 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
خیلفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات فردی فوج، گله، ایل، نخالهها، تفالۀ جامعه، آدمهای بیسروپا، غشهرشه، کوروکچلها، اراذل، لاتها، اوباش خیابانگردها، ولگردها، بچههایخیابانی کولی، غربالبند
بریاجیلغتنامه دهخدابریاجی . [ ب َ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای هفتگانه ٔ بخش سردشت شهرستان مهاباد است . از 39 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و قرای مهم آن عبارتند از: بیوران پائین ، قلعه رشه ، درمان آباد بالا، ماراغان ، میر شیخ حیدر، بشاسب ، دیوالان ، بزیلا (مرکز
بانهلغتنامه دهخدابانه . [ ن َ ] (اِخ ) شهری است بکردستان نزدیک سنه . (یادداشت مؤلف ). قصبه ٔ بانه مرکز بخش بانه ٔ شهرستان سقز، در 66 هزارگزی جنوب باخترسقز واقع شده ، مختصات جغرافیایی آن بشرح زیر است :طول از گرینویچ = 45
نضحلغتنامه دهخدانضح . [ ن َ ] (ع مص ) آب پاشیدن خانه را. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). نضح البیت ؛ رشه رشاً ضعیفاً. (تاج العروس ). || آب پاشیدن بر کسی . (از اقرب الموارد). || اشک ریختن چشم . (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تنضاح . (ناظم الاطباء) (اقرب الم
هرشهلغتنامه دهخداهرشه . [ هََ ش َ / ش ِ ] (اِ) عشقه را گویند و آن گیاهی است که بر درخت پیچد و آن را به عربی حبل المساکین گویند. (برهان ). لبلاب را گویند. (جهانگیری ).
خرشهلغتنامه دهخداخرشه . [ خ َ رَ ش َ ] (اِمص ) مخفف خرخشه است که شلتاق و بیجا و بی موقع جنگ و خصومت و مجادله کردن باشد. (از برهان قاطع). || (ص ) خراشیده و خراشیده شده . (از برهان قاطع).
خرشهلغتنامه دهخداخرشه . [ خ َ ش َ ] (اِخ ) نام قلعتی بوده است بر پنج فرسنگی جهرم : قلعه ٔ خرشه بر پنج فرسنگی جهرم نهاده است و این خرشه کی این قلعه را بدو منسوب میکنند عاملی بود اعرابی از قِبَل برادر حجاج بن یوسف و مالی بدست آورد و این قلعه بساخت و در آنجا رفت و عاصی شد و از این جهت روا نداشته
خرشهلغتنامه دهخداخرشه . [ خ َ ش َ / ش ِ ] (اِ) بنابر نظر مرحوم دهخدا نام گیاهی است که در شیر زنند تا زود جغرات شود: فله ؛ شیر پخته بود که خرشه درزنند و به دَلَمه نهند.(نسخه ای از فرهنگ اسدی ). فله ؛ ماستی بود که بساعتی کنند از خرشه چون درآمیزند. (نسخه ای از ف
خرشهلغتنامه دهخداخرشه . [ خ ِ ش َ ](اِخ ) دهی است کوچک از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز واقع در چهارهزارگزی خاوری اهواز، ایستگاه میاندشت با 25 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6). رجوع به پانویس ص <span class="hl"