رنجانیدنیلغتنامه دهخدارنجانیدنی . [ رَ دَ ] (ص لیاقت ) رنجاندنی . قابل رنجانیدن . آنچه یا آنکه بتوان او را رنجاند. رجوع به رنجانیدن شود.
رنجانیدنلغتنامه دهخدارنجانیدن . [ رَ دَ ] (مص ) رنجاندن . متعدی رنجیدن . رنج دادن کسی را. (آنندراج ). رنجیدن کنانیدن . آزردن . باعث اذیت شدن . (ناظم الاطباء). به رنج انداختن . ایذاء. رنج دادن کسی را به دست یا زبان یا عملی ناهنجار و ناسزاوار. رجوع به رنجیدن شود : چو دان
رنجاندنفرهنگ فارسی عمیدرنج دادن؛ به رنج انداختن؛ آزرده ساختن: ◻︎ چو دانی که بر تو نمانَد جهان / چه رنجانی از آز جان و روان (فردوسی: ۴/۴ حاشیه).