لغتنامه دهخدا
رعبلة. [ رَ ب َ ل َ ] (ع مص ) به زنی گرفتن زن گول سست را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || پاره پاره کردن گوشت . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). پاره پاره کردن گوشت را تا به آتش گذاشته بپزند و در حدیث است : «رعبلوا فسطاط خالد بالسیوف ». (از اقرب الموارد). ||