خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی می‌کنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
ره کوبیدن پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشته‌شده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جست‌وجو را در فرهنگ‌های دیگر انجام دهید.
ره کوبیدن
معنی
(رَ. دَ) (مص ل .) طی طریق کردن .
فرهنگ فارسی معین
دیکشنری
نتیجه‌ای یافت نگردید.
-
جست‌وجوی دقیق
-
ره کوبیدن
لغت‌نامه دهخدا
ره کوبیدن . [ رَه ْ دَ ] (مص مرکب ) راه کوبیدن . طی طریق کردن . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به راه کوفتن و راه کوبیدن شود.
-
ره کوبیدن
فرهنگ فارسی معین
(رَ. دَ) (مص ل .) طی طریق کردن .
-
واژه‌های مشابه
-
خار ره
لغت‌نامه دهخدا
خار ره . [ رِ رَه ْ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مخفف خار راه . رجوع به خار راه شود.
-
خشکه ره
لغت‌نامه دهخدا
خشکه ره . [ خ ُ ک َ رَ ] (اِخ ) نام گروهی و ناحیه ای است به هرسین . (یادداشت بخط مؤلف ).
-
خوش ره
لغت‌نامه دهخدا
خوش ره . [ خوَش ْ/ خُش ْ رَه ْ ] (ص مرکب ) خوش راه . (یادداشت مؤلف ).
-
کارته ره
لغت‌نامه دهخدا
کارته ره . [ ت ِ رِ ] (اِخ ) کمون مانش ، ناحیه ٔ کوتانس . سکنه 513 تن . ایستگاه آب گرم معدنی است .
-
نیم ره
لغت‌نامه دهخدا
نیم ره . [ رَه ْ ] (اِ مرکب ) نیم راه . نیمه راه . نیمه ٔ راه . وسط راه . در بین راه . رجوع به نیم راه شود.- در نیم ره ، به نیم ره ؛ به مقصد نرسیده . به پایان راه نرسیده : جبریل هم به نیم ره از بیم سوختن بگذاشته رکابش و برتافته عنان . خاقانی .اندیشه...
-
نیمه ره
لغت‌نامه دهخدا
نیمه ره . [ م َ / م ِ رَه ْ ] (اِ مرکب ) نیمه راه . وسط راه . بین راه : همرهان رابه نیمه ره بگذاشت راه دریای بی رهی برداشت . نظامی .رجوع به نیم راه و نیمه راه شود.
-
به ره
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] berah ۱. به‌راه؛ باراه.۲. نیکو.۳. آراسته.۴. مناسب.
-
ره انجام
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹راه‌انجام› [قدیمی] rah[']anjām اسب‌تندرو: ◻︎ تنوری چنین گرم دربندمان / ره‌انجام را گرم‌تر کن عنان (نظامی: لغت‌نامه: ره‌انجام).
-
ره بسیج
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] rahbasij رهسپار؛ سفرکننده.
-
ره پیما
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] rahpeymā = راه‌پیما
-
ره توشه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹راه‌توشه› rahtuše توشۀ راه؛ آذوقۀ مسافر: ◻︎ نهادم عقل را ره‌توشه از می / ز شهر هستیش کردم روانه (حافظ: ۸۵۲).
-
ره گو
فرهنگ فارسی عمید
(صفت فاعلی) ‹ره‌گوی› (موسیقی) [قدیمی] rahgu نغمه‌سرا؛ خواننده؛ خنیاگر.