لغتنامه دهخدا
روذدشتی . [ ذَ دَ ](اِخ ) محمدبن احمدبن سارةبن جعفر روذدشتی اصفهانی مکنی به ابوعبداﷲ، وی در بغداد سکونت گزید و از ابوسعد مالینی و محمدبن محمدبن مخلد عطار و دیگران استماع حدیث کرد و ابوبکر انصاری از وی روایت کند. وی بسال 464 هَ .ق . درگذشت . (