لغتنامه دهخدا
رقوء. [ رُ ] (ع مص ) خشک شدن و بازایستادن اشک و خون . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). بازایستادن اشک و خون . (تاج المصادر بیهقی ). ایستادن آب چشم و خون . (مهذب الاسماء). واایستادن اشک و خون . (المصادر زوزنی ) (از دهار). رقا. (ناظم الاطباء). رجوع به رقاء شود. || برآمدن و بلند گر
