پرغونهلغتنامه دهخداپرغونه . [ پ َ ن َ / ن ِ ] (ص ) زشت و نازیبا. (جهانگیری ). هر چیز که زشت و نازیبا باشد. (برهان ). فرخچ . (رشیدی ). فرخج . (لغت نامه ٔ اسدی ) (جهانگیری ). || خشن . درشت و ناهموار : ای پرغونه و باشگونه جهان مانده
پرغونهفرهنگ فارسی عمیدهرچیزی که زشت و نازیبا باشد؛ زشت؛ نازیبا؛ فرخچ: ◻︎ ای پرغونه و باژگونه جهان / مانده من از تو به شگفت اندرا (رودکی: ۴۹۱).
چراغانیلغتنامه دهخداچراغانی . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) چراغان . چراغوانی . چراغبانی . آئین بستن کوی و برزن شهر و چراغ بسیار روشن کردن در جشن ها وعروسی ها. جشن و شادی . چراغونی . چراغبارانی . چراغبارونی .