لغتنامه دهخدا
زغبر. [ زَ / زِ ب َ ] (ع اِ) نوعی از درخت سرو باریک برگ . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). مرو سفید را گویند و آن رستنی باشد دوایی که اکثر امراض بلغمی را نافع است . (برهان ). یک نوع گیاهی که مرو سپید نیز گویند. (ناظم الاطباء).