لغتنامه دهخدا
جلبة. [ ج ُ ب َ ] (ع اِ) پوست جراحتی که خشک شده باشد. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || پاره ٔ ابر. (منتهی الارب ). || سنگهای افتاده بر یکدیگر که در آن راه ستور نباشد. || قطعه ٔ جداگانه از گیاه . || سال سخت . || سختی روزگار. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || گرسنگی . (م