لغتنامه دهخدا
زمخرة. [ زَ خ َ رَ ] (ع مص ) سخت شدن آواز. || در خشم آمدن پلنگ و بانگ برزدن او. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شکوفه آوردن گیاه عشب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || (ص ، اِ) زن زانیه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). زن زناکار. (ناظم ا