لغتنامه دهخدا
زهراء. [ زَ ] (ع ص ، اِ) گاو ماده ٔ دشتی . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || زن درخشان روی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). زن سپیدروی . || ابر سپید در آخر روز. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || مؤنث ازهر یعنی سپید و نیکو