زچهلغتنامه دهخدازچه . [ زَ چ َ / چ ِ ] (ص ، اِ) زن نوزای ، لغتی (لهجه ای ) است در زجه (زنی که زاییده باشد تا چهل روز). (از آنندراج ) (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). مخفف زاچه است . (فرهنگ نظام ). عورت نوزاییده را گویند تا چهل روز. (جهانگیری ). زن را گویند
جه جهلغتنامه دهخداجه جه . [ ج ِ ج ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان هلایجان بخش ایزه ٔ شهرستان اهواز. کوهستانی معتدل است . سکنه 195 تن . آب آن از چشمه و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت است . راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6</span
زه زهلغتنامه دهخدازه زه . [ زِه ْ زِه ْ ] (صوت مرکب ) ادات تحسین . تأکید زه . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به زه شود.
خرسةلغتنامه دهخداخرسة. [ خ ُ س َ ] (ع اِ) طعام زن زچه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ). || زچه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || طعامی که زاج را دهند. (یادداشت بخط مؤلف ).
زایسفانلغتنامه دهخدازایسفان . [ ی ِ ] (ص ، اِ) زایسپان . نفساء. زچه . رجوع به زایسپان و زایسفان شود.
تفویرلغتنامه دهخداتفویر. [ ت َ ] (ع مص ) فیره ساختن زچه را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فیره خوردنی زچه که از دانه ٔ شنبلید و خرما و دیگر دانه ها پزند. (آنندراج ). فیره ساختن ، نُفساء یا نَفساء را. (از اقرب الموارد).
پیازچهلغتنامه دهخداپیازچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مصغر پیاز. پیاز خرد. || قسمی از احرار بقول با کونه ٔ خرد برنگ و طعم پیاز و ساقی سبز و باریک و دراز و میان کاواک . قسمی سبزی خوردنی و آن پیازی باشد با کونه ٔ خرد و ساقه ٔ میان تهی سبز بلند باریک .
دیزچهلغتنامه دهخدادیزچه . [ چ ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان کاشان در 4 هزارگزی باختر کاشان و کنار راه کاشان به فین با 290 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)<span
پیازچهفرهنگ فارسی عمید۱. پیاز کوچک.۲. نوعی پیاز که بیخ آن کوچکتر و نازکتر است و جزء سبزیهای خوردنی است و آن را خام میخورند.