لغتنامه دهخدا
زکرویه . [ زَک ْ رَ وَ ] (اِخ ) ابن قهرویه قرمطی که بسال 274 هَ . ق . به عهد المکتفی باللّه خروج کرد و مذهب زندقه آشکار کرد و بر کوفه و دیاربکر و بعضی از شام مستولی شد و به حجاز رفت و در روز عرفه در حرم حاجیان را بکشت و خواسته ٔ حجاج ببرد و [