زیبندهلغتنامه دهخدازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) سزاوار. شایسته . (فرهنگ فارسی معین ). لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء). برازنده . برازا. سزاوار. درخور. لایق . مستعد. صاحب استعداد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : چو گشتاسب برشد به تخت پدر<
نازیبندهلغتنامه دهخدانازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) که زیبنده نیست . که درخور نیست . مقابل زیبنده . ناشایسته . ناسزاوار. رجوع به زیبنده شود.
زیبندهلغتنامه دهخدازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) سزاوار. شایسته . (فرهنگ فارسی معین ). لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء). برازنده . برازا. سزاوار. درخور. لایق . مستعد. صاحب استعداد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : چو گشتاسب برشد به تخت پدر<
زیبندهلغتنامه دهخدازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) سزاوار. شایسته . (فرهنگ فارسی معین ). لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء). برازنده . برازا. سزاوار. درخور. لایق . مستعد. صاحب استعداد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : چو گشتاسب برشد به تخت پدر<
زیبندهلغتنامه دهخدازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) سزاوار. شایسته . (فرهنگ فارسی معین ). لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء). برازنده . برازا. سزاوار. درخور. لایق . مستعد. صاحب استعداد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : چو گشتاسب برشد به تخت پدر<
نازیبندهلغتنامه دهخدانازیبنده . [ ب َ دَ / دِ ] (نف مرکب ) که زیبنده نیست . که درخور نیست . مقابل زیبنده . ناشایسته . ناسزاوار. رجوع به زیبنده شود.