لغتنامه دهخدا
زرچوبه . [ زَ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) بیخ نباتی است ساق آن بقدر دو زرع و از بیخ آن شعبه ها روئیده و در هر شعبه برگهای شبیه به برگ مورد تازه ٔ کوچکی رسته و گل آن زرد و بیخ آن را از زمین برآورده جوش داده ، خشک نموده و به اطراف برند و بعد از چهار