سبخةلغتنامه دهخداسبخة. [ س َ ب ِ خ َ ] (ع اِ) سَبْخَة سَبَخة. زمین شوره ناک . ج ، سباخ . (منتهی الارب ). شوره زار.شورستان . (مهذب الاسماء). || جامه ٔ غوک یاچیزی است دیگر که بجامه ٔ غوک ماند. (منتهی الارب ).
سبخةلغتنامه دهخداسبخة. [ س َب ْ ب َ خ َ ] (اِخ ) موضعی است ببصره . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ). منطقه ای است نزدیک بصره مقر صاحب رنج . (ابن اثیر ج 7 ص 58).
سبیخةلغتنامه دهخداسبیخة. [ س َ خ َ ] (ع اِ) یک نواله از پنبه . ج ، سبائخ . (منتهی الارب ). قطعه ای از سبیخ . || خواب سخت . ج ، سبائخ . (منتهی الارب ).
صبخةلغتنامه دهخداصبخة. [ ص َ ب َ خ َ ] (ع ص ، اِ) زمین شوره . ج ، صباخ . (منتهی الارب ). رجوع به کلمه ٔ ذیل شود.
سبخیلغتنامه دهخداسبخی . [ س َ ب َ ] (ص نسبی ) منسوب است بسبخ که شوره زار را گویند. (الانساب سمعانی ).
سباخلغتنامه دهخداسباخ . [ س ِ ] (ع اِ) ج ِ سَبَخة. (از اقرب الموارد). رجوع به سبخة شود. || زمین که کشت نشده باشد و آبادان نباشد. (از اقرب الموارد). زمین های شوره ناک . (غیاث اللغات ).
شورناکلغتنامه دهخداشورناک . (ص مرکب ) شوره زار. شوره بوم : ارض سبخة؛ زمین شورناک . (یادداشت مؤلف ). اسباخ ؛ شورناک گردیدن زمین . (منتهی الارب ).
نشاشةلغتنامه دهخدانشاشة. [ ن َش ْ شا ش َ ](ع ص ) سبخة نشاشة؛ شوره زار که خاکش خشک نگردد و گیاه نرویاند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
شوره ناکلغتنامه دهخداشوره ناک . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ) شوره دار. دارای شوره . (ناظم الاطباء): سبخة؛ زمین شوره ناک . (منتهی الارب ) : تن ما یکی خانه دان شوره ناک که ریزد همی اندک اندکش خاک .اسدی .