لغتنامه دهخدا
سرراهی . [ س َ رِ ] (اِ مرکب ) صدقه که مسافر گاه به راه افتادن به فقرا دهد. (یادداشت مؤلف ). || آنچه مسافر هنگام سفر به کسان خود انعام دهد. || (ص نسبی ) کوی یافت . لقیط. نوزادی که اورا کنار راه گذارند تا کسی وی را برد و بپروراند.- بچه ٔ سرراهی ؛