لغتنامه دهخدا
باد در کلاه افکندن . [ دَرْ ک ُ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از مغرور و متکبر بودن . (آنندراج ) (مجموعه ٔ مترادفات ص 256). رجوع به باد در زیر دامن داشتن و باد در کلاه بودن و باد در کلاه داشتن و باد در سرکردن و باد در سر داشتن و باد در سر افکن