سلحپوشلغتنامه دهخداسلحپوش . [ س ِ ل َ ] (نف مرکب ) پوشنده ٔ سلاح . (مؤلف ). سلاحدار و سپاهی . (ناظم الاطباء). || جاندار. (ناظم الاطباء).
شلوهجلغتنامه دهخداشلوهج . [ ش َ هََ ] (اِ) شلوهک . قسمی از خس . || اشترخار. (ناظم الاطباء). رجوع به اشترخار شود.
شالپوشلغتنامه دهخداشالپوش . (نف مرکب ) آنکه شال پوشد. آنکه از پارچه ٔ شال جامه کند و بر تن نماید. || (ن مف مرکب ) پوشیده بشال . درپیچیده بشال .
صلهجلغتنامه دهخداصلهج . [ ص َ هََ ] (ع ص ، اِ) سنگ بزرگ . || شتر ماده ٔ قوی و استوار. (منتهی الارب ).