سپهرپیمالغتنامه دهخداسپهرپیما. [ س ِ پ ِ پ َ / پ ِ ](نف مرکب ) اوج گیرنده . طی کننده ٔ سپهر : شاه سپهرقدر و خداوند تیغ و تاج تیغش سپهرپیما تاجش سپهرسای .سوزنی .