سپردگویش اصفهانی تکیه ای: bešespârd طاری: bešespârd طامه ای: boyespord طرقی: bešsepârd کشه ای: bešespârd نطنزی: bašespârd
سپردگویش خلخالاَسکِستانی: darasmârdəš دِروی: da.r.asmar.d.əš شالی: darasmârəsəš کَجَلی: ade.sbar.d.eš کَرنَقی: daraspârdəšə کَرینی: darasmârdəšə کُلوری: darasmârdəš گیلَوانی: darasmârdəš لِردی: darasmardəšə
سپردگویش کرمانشاهکلهری: sepârd گورانی: sepârd سنجابی: sepârd کولیایی: aspârd زنگنهای: sepârd جلالوندی: sepârdet زولهای: sepârdet کاکاوندی: sepârdet هوزمانوندی: sepârdet
سیرتلغتنامه دهخداسیرت . [ رَ ] (ع اِ) طریقه . (غیاث ). رفتار. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 60). عادت و طریقه . (آنندراج ). روش .رفتار : عهدها بست که تا باشد بیدار بودعهدها بست و جهان گشت بدان سیرت و سان . <p class
شریثلغتنامه دهخداشریث . [ ش َ ] (اِ) فراسیون است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (از ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). رجوع به فراسیون شود.
شردلغتنامه دهخداشرد. [ ش ُ رُ ] (ع ص ، اِ) رمندگان . ج ِ شَرود. کصبور، بمعنی رمنده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
سپردالغتنامه دهخداسپردا. [ س ِ پ ُ ] (اِخ ) نام قدیم شهر سارد است . (فرهنگ ایران باستان ص 270). نام قدیم شهر لیدیه یا سارد. (ایران باستان ص 1452، 1613 و 1614)
سپردارلغتنامه دهخداسپردار. [ س ِ پ َ ] (نف مرکب ) بردارنده ٔ سپر و کسی که با خود سپر دارد. (ناظم الاطباء). آن که سپر جنگ دارد. سربازی که سپر در دست دارد. آنکه با سپر مسلح است . تارِس (دهار) : صفی برکشیدند پیش سوارسپردار و ژوبین ور و نیزه دار. <p class="author
سپردانلغتنامه دهخداسپردان . [ س ِ پ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سیاهکل بخش سیاهکل دیلمان شهرستان لاهیجان واقع در 3 هزارگزی خاوری سیاهکل سر راه شوسه ٔ سیاهکل به لاهیجان . هوای آنجا معتدل . دارای 119 تن سکنه است .محصولات آنجا بر
استظهردیکشنری عربی به فارسیياد سپردن , از بر کردن , حفظ کردن , بخاطر سپردن , حفظ كرد (از بر كرد) , از بر كرد , به ذهن سپرد (حفظ كرد) , به حافظه سپرد , به خاطر سپرد
پرحافظهلغتنامه دهخداپرحافظه . [ پ ُ ف ِ ظَ / ظِ ] (ص مرکب ) که یاد بسیار دارد. که حافظه ٔ قوی دارد. که بسیار چیز بیاد تواند سپرد و بیاد تواند آورد. ذِکّیر.
بارهفرهنگ فارسی عمیداسب؛ بارگی: ◻︎ بگفت و به گرز گران دست برد / عنان بارۀ تیزتگ را سپرد (فردوسی: ۱/۷۵).
آوارفرهنگ فارسی عمید= آواره: ◻︎ به من سپرد و ز من بستدند فرعونان / شدم به عجز و ضرورت ز خانمان آوار (مسعودسعد: ۲۲۷).
گاورسهفرهنگ فارسی عمیدهرچیز خردهریزه که شبیه گاورس باشد: ◻︎ گاورسه چو کرد میندانی / بایدْتْ سپرد زر به زرگر (ناصرخسرو: ۹۴).
سپردالغتنامه دهخداسپردا. [ س ِ پ ُ ] (اِخ ) نام قدیم شهر سارد است . (فرهنگ ایران باستان ص 270). نام قدیم شهر لیدیه یا سارد. (ایران باستان ص 1452، 1613 و 1614)
سپردارلغتنامه دهخداسپردار. [ س ِ پ َ ] (نف مرکب ) بردارنده ٔ سپر و کسی که با خود سپر دارد. (ناظم الاطباء). آن که سپر جنگ دارد. سربازی که سپر در دست دارد. آنکه با سپر مسلح است . تارِس (دهار) : صفی برکشیدند پیش سوارسپردار و ژوبین ور و نیزه دار. <p class="author
اسپردلغتنامه دهخدااسپرد.[ اِ پ ِ رِ ] (اِ) آب گوشت منجمد اعم از گوشت معمولی یا ماهی یا پاچه که آن را یخنی گویند. لرزانک . || (ص ) متحیر. (ناظم الاطباء) (شعوری ). || منجمد. || بستنی . (ناظم الاطباء).