سپیدمیلغتنامه دهخداسپیدمی . [ س َ / س ِ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) جوهر و عرق می است که چون مصعد شود سرخی آن بسپیدی تبدیل می یابد. (آنندراج ) (انجمن آرا) : غم اگرت بِعِرْق و پی ، زردمیش حریف نی ریز د
متشیملغتنامه دهخدامتشیم . [ م ُ ت َ ش َی ْ ی ِ ] (ع ص ) درآینده در چیزی . || مانند پدر شده . || سپیدموی . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
موسپیدلغتنامه دهخداموسپید. [ س َ / س ِ ] (ص مرکب ) موی سپید. سپیدموی . سفیدمو. آنکه موی سر سپید دارد. کافورموی . آنکه موی گیسوان سپید دارد. (یادداشت مؤلف ).
پیره سرفرهنگ فارسی عمید۱. پیر؛ سالخورده.۲. سپیدموی: ◻︎ پدر پیرهسر بود و برنا دلیر / ببسته میان را به کردار شیر (فردوسی۲: ۷۲۶).