سینه شویلغتنامه دهخداسینه شوی . [ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه سینه ٔ خود را میشوید. (ناظم الاطباء). || پاک کننده ٔ سینه . تهی سازنده ٔ سینه و در بیت زیر مجازاً برون کننده از دل . دل از مهر کسی پاک کننده : به قلب اندرون روسی کینه جوی <b
سنگ سولغتنامه دهخداسنگ سو. [ س َ ] (اِ مرکب ) مسن . سان . فسان . حجرالمسن . سنگی که با آن چاقو و کارد تیز کنند. (یادداشت بخط مؤلف ). سنگ ساب .